tante Alie...

We zijn heel benieuwd wat de meiden vertelden toen ze weer thuis in Wit-Rusland waren...

Anya: We zijn naar een optreden geweest van een band. Dat was heel leuk.
Moeder: Waar was dat?
Anya: In een bos. Oja… en in een schuur.
Moeder: In een bos??? Niet in een café of in een zaal?
Anya: Nee. En die band had allemaal dezelfde kleren aan.
Moeder: Was het een fanfare?
Anya: Neeehee… het was een echte band met gitaren. Oja… en er was ook een keer een soort dokter bij in een witte jas.
Moeder: Een dokter??? Was iemand van die band ziek?
Anya: Nee, hij trommelde mee op een kastje en hij deed vooral raar. Dat was leuk.
Moeder: En waar zong die band dan over?
Anya: Geen flauw idee, maar we mochten wel meezingen.
Moeder: WAT! Hebben jullie mee gezongen? Voor een microfoon?
Anya: Ja… en de mensen klapten heel hard.
Moeder: Zongen jullie een Wit-Russisch volksliedje?
Anya: Nee… we zongen in het Nederlands.
Moeder: Maar wisten jullie wel wat jullie zongen dan?
Anya: Nee, het was iets als: "Antali". Maar toen heeft het publiek ook nog in het Russisch gezongen.
Moeder: Wat zongen die Nederlanders dan in het Russisch?
Anya: Tandenborstel en Toiletpapier!

Moeder later tegen vader: Ze hebben in ieder geval daar op Terschelling goed geslapen en leuk gedroomd.

;-) Esmee Bijlsma